وبلاگ
کلاس آموزش سنتور در ایران کانی کالج
- 1403-03-08
- ارسال شده توسط: admin
- دسته بندی: دوره های آموزشی
کلاس آموزش سنتور در کانی کالج ایران جزو دوره های دایر و مورداستقبال متقاضیان است. این دوره تحت نظارت اساتید مجرب برگزار می گردد. جهت کسب اطلاعات و مشاوره ثبت نام لطفا فرم ذیل را تکیل و ارسال فرمایید.
مشخصات دوره آموزش سنتور
در دوره نوازندگی سنتور هنرجو با تمامی اصول و مبانی سلفژ و ریتم آشنا گردیده و مهارت لازم را جهت نوازندگی ساز سنتور بدست آورده و در پایان دوره درک کاملی از تئوری موسیقی خواهد داشت.
این دوره شامل دروس زیر می باشد:
تئوری موسیقی
سلفژ و ریتم
نوازندگی ساز سنتور
- هر دوره شامل هفت ترم میباشد که سه ترم دوره متوسطه و چهار ترم دوره عالی را تشکیل می دهد.
- هر ترم به مدت سه ماه در دوازده جلسه دو ساعته برگزار می گردد.
- در هر ترم سه درس اصلی مرتبط به رشته مورد نظر تدریس می گردد.
- ۱. ارسال مدارک به تلگرام یا ایمیل کانی کالج ایران ۲. انتخاب استاد ۳. ارسال تصویر فیش واریزی به تلگرام یا ایمیل کانی کالج ۴. پس از اتمام کارهای اداری، مسئول مربوطه با دانشجو تماس گرفته و از محل و زمان کلاس ها، ایشان را مطلع می سازد. تلگرام: ۰۹۹۳۱۴۸۸۷۰۸
مدرسین دوره
آشنایی با سنتور
ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﻫﺨﺪﺍ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺯﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: « ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺫﻭﺯﻧﻘﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺭﺍﻳﺞ (9 ﺧﺮﮐﯽ)ﺩﺍﺭﺍﯼ 72 ﺳﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ 4 ﺗﺎﻳﯽ ﻭ ﺩﺭ 18 ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ»
ﺗﺎﺭﻳﺨﭽﻪ
ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻬﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﮔﺴﺘﺮﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ. ﮐﻬﻦ ﺗﺮین ﻧﺸﺎ ﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ, ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺗﺮﺍﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺁﺷﻮﺭ ﻭ ﺑﺎﺑﻠﻴﺎﻥ(۵۵۹ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﺩ) ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺗﺮﺍﺷﯽ ﻫﺎ, ﺻﻒ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﺷﻮﺭ ﺑﺎﻧﻴﭙﺎﻝ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪﯼ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻭﺯﯼ ﺩﺍﺭﺩ, ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺻﻒ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺴﻌﻮﺩﯼ (ﻣﺮﮒ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ۳۴۶ ﻩ.ﻕ) ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﮕﺎﺭ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻧﺴﮏ ﻣﺮﻭﺝ ﺍﻟﺬﻫﺐ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﻴﺎﻥ, ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ, ﻭﺍﮊﻩ ﺳﻨﺘﻮﺭ (ﺳﻨﻄﻮﺭ) ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﮐﻬﻦ ﻭ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﺍﺑﻮﻧﺼﺮ ﻓﺎﺭﺍﺑﯽ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻡ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺯ ﻳﺎﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻭﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﺁﻭﺍﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺮﮎ ﻫﺎ, ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺳﻨﺘﻮﺭ, ﺳﺎﺯﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﻧﺼﺮ ﻓﺎﺭﺍﺑﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺑﺖ، ﺳﺎﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﯽ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ.
ﺑﺮﺧﯽ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ, ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ, ﺗﺮﮐﻴﻪ, ﺳﻮﺭﻳﻪ, ﻣﺼﺮ, ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ, ﻫﻨﺪ, ﺗﺎﺟﻴﮑﺴﺘﺎﻥ, ﭼﻴﻦ, ﻭﻳﺘﻨﺎﻡ, ﮐﺮﻩ, ﺍﻭﮐﺮﺍﻳﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺁﺳﻴﺎﯼ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ, ﻧﮕﺎﺭﮔﺮﯼ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻴﻨﻴﺎﺗﻮﺭﻫﺎﯼ ﺳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﻴﺶ, ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺳﻨﺘﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮑﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ (ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ) ﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﻣﺤﻤﺪﺻﺎﺩﻕ ﺧﺎﻥ (ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺻﻮﺗﯽ ﺳﺎﺯ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻭﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ), ﺣﺒﻴﺐ ﺳﻤﺎﻉ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﺳﻤﺎﻋﯽ, ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ, ﺷﻤﺎﺭ ﺧﺮﮎ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺳﺎﺧﺖ, ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻭﺯﯼ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﮔﺮﺩﺵ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﺳﺎﺯ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺒﮏ ﻫﺎ ﻭ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ, ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺟﻤﺎﻟﯽ, ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۱۵ ﺳﺒﮏ ﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻬﺮﻩ ﻭﻳﮋﻩ ﻭ ﻋﺎﻡ ﺍﻧﺪ.
ﺗﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺟﻮﺭﯼ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﮑﺎﺗﺐ ﻭ ﺳﺒﮏ ﻫﺎ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺗﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﺍﺩﻫﯽ ﺳﺎﺯ, ﺗﮑﻨﻴﮏ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺁﻫﻨﮓ ﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﻧﻐﻤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﺳﻄﻮﺡ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺳﻨﺘﻮﺭ, ﻳﺎ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﺻﺒﺎ ﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ: ﺳﻨﻄﻮﺭ, ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ ﻋﺼﺮ ﻗﺎﺟﺎﺭ, ﺳﺎﺯﯼ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺑﻮﺩ. ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ, ﺗﺎﺭ, ﺗﻨﺒﮏ ﻭ ﮐﻤﺎﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ, ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ «ﻋﺼﺮ ﺗﺎﺭ» ﺑﻮﺩ. ﺷﻤﺎﺭ ﮐﻤﯽ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ.
ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮕﺮﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﮕﺬﺷﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺍﺯ ﮐﻠﮑﺮﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮎ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﭼﻴﻦ ﻳﺎﻥ ﮐﻴﻦ, ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ ﺩﺍﻟﺴﯽ ﻣﺮ, ﺩﺭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﺗﺮ ﻓﻼﯼ ﻫﺎ, ﺩﺭ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﺗﺮﻳﺶ ﻣﮏ ﭘﺮ, ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﺘﻮﺭ, ﺩﺭ ﮐﺎﻣﺒﻮﺝ ﻓﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺯﻳﺘﺮ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻭﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﺎﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﺎﺯ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﺟﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﺍﻳﺞ ﻫﺴﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻨﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﺮﺍﻗﯽ –ﻫﻨﺪﯼ- ﻣﺼﺮﯼ ﻭ ﺗﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺪﻭﺩ ۳۶۰ ﺳﻴﻢ دارند.
ساختار ساز
ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺍﺯ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﺫﻭﺯﻧﻘﻪ ﺍﯼ ﺷﮑﻞ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﺒﻪ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺑﻨﺎﻣﻨﺪ ﺍﺯ: ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺿﻠﻊ, ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻫﺘﺮﻳﻦ ﺿﻠﻊ ﻭ ﻣﻮﺍﺯﯼ ﺑﺎ ﺿﻠﻌﭙﻴﺸﯽ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﻭ ﺿﻠﻊ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﻃﻮﻝ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻪ ﺩﻭ ضلع ﭙﻴﺸﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﺭﺏ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺳﻄﻮﺡ ﮐﻨﺎﺭﯼ ۸ ﺗﺎ ۱۰ ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺟﻌﺒﻪ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻣﺠﻮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻄﻮﺡ ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺍﺳﺖ.; ﺩﻭﺳﻄﺢ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻭﺗﺤﺘﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﻼﻑ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻴﻢ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺮﮎ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﺑﺎﻻﻳﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﻭ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺳﺘﯽ ﭘﻞ ﻫﺎﻳﯽ ﺩﺭ ﺣﻌﺒﻪ ﯼ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺻﻔﺨﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ﭘﻴﺸﺒﻴﻨﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﭘﺎﻳﻴﻨﯽ ﮔﺮﺟﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻧﻴﺮﻭﯼ ﺳﻴﻢ ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻞ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﮑﻞ ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ ﺷﻮﺩ.
بر روی ﺳﻄﻮﺡ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺩﻭ ﺭﺩﻳﻒ (ﻣﻌﻤﻮﻻ ۹ﺗﺎﻳﯽ)ﺧﺮﮎ ﭼﻮﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺩﻳﻒ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺩﻳﻒ ﭼﭗ ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﭼﭗ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ (ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﺧﺮﮎ ﺭﺩﻳﻒ ﭼﭗ ﺗﺎ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﭼﭗ ﺭﺍ «ﭘﺸﺖ ﺧﺮﮎ» ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ). ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻫﺮ ﺧﺮﮎ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﺳﻴﻢ ﻫﻢ ﮐﻮﮎ ﮔﺬﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﺳﻴﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ «ﺳﻔﻴﺪ» (ﺯﻳﺮ) ﻭ «ﺯﺭﺩ» (ﺑﻢ) ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺩﺳﺘﻪ ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺮﮎ ﻫﺎﯼ ﺭﺩﻳﻒ ﭼﭗ ﻭ ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺯﺭﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺮﮎ ﻫﺎﯼ ﺭﺩﻳﻒ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﻭﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ﻃﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺮﮎ ﺩﺭ ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻃﻮﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﭘﺸﺖ ﺧﺮﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺧﺮﮎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺳﻴﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ (ﺁﻭﺍﯼ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﮑﺲ ﻃﻮﻝ, ﻳﮏ ﺍﮐﺘﺎﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﯼ ﺑﺨﺶ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺮﮎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ). ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﺳﻴﻢ ﺯﺭﺩ, ﻳﮏ ﺍﮐﺘﺎﻭ ﺑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﻴﻢ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﻨﺘﻮﺭ
ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﻮﺏ ﻧﺎﺯﮎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ «ﻣﻀﺮﺍﺏ» ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ, ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻣﻀﺮﺍﺏ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻤﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﻫﺎ ﻧﻤﺪ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺮﻣﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﻭ ﮐﻢ ﺯﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﺁﻭﺍﯼ ﺳﻨﺘﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ, ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﻫﺎ, ﻧﺖ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﺪ (ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭﻣﻀﺮﺍﺏ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﻭ ﻣﻠﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ). ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭼﺎﺑﮑﯽ ﺩﺳﺖ ﻫﺎ, ﺑﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺫﻫﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ. ﺳﻨﺘﻮﺭ ﺳﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭼﻴﺮﻩ ﺷﻮﺩ, ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﯼ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﺗﮑﻨﻮﺍﺯﯼ ﻭ ﻫﻤﻨﻮﺍﺯﯼ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻴﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺳﻨﺘﻮﺭﻧﻮﺍﺯﺍﻥ, ﺑﻪ ﮐﻮﮎ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ. ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﺭﻭﯼ ﺳﻴﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻧﻢ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﺭﻭﯼ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺳﻴﻢ ﻫﺎ ﮐﻮﮎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ۷۲ ﺳﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻮﮎ ﻳﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻥ ﺷﻮﺩ, ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺳﻨﺘﻮﺭ, ﺳﺎﺯﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ, ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﺍ ﻭ ﮐﻮﮎ ﺁﻥ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮐﺸﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﮏ ﮐﻮﮎ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ.